Dolina Białego

0 Comments


Dolina Białego wcięta jest między Krokiew (1378 m) i Sarnią Skałę (1377 m) i sięga pod grań Giewontu. Na zboczach i dnie możemy zaobserwować dolnoreglowe lasy bukowo – jodłowe.

Dolina Białego jest jedną z najładniejszych dolin w Tatrach. Na skałach aż po sam potok schodzi kosodrzewina natomiast górną granicę lasu zdobią skupiska limb.

Dolina cieszy się dość dużą popularnością wśród wędrujących.

Wyprawę zaczynamy od ul. Krupówki na pl. Zwycięstwa, stamtąd udajemy się na ul. Grunwaldzką. Po drodze mijamy park miejski, w którym wystawiono pomnik Grunwaldzki zbudowany w 1911 r. (został on zburzony przez Niemców, a ponownie postawiony w 1947 r.). Ulica obramiona jest willami, w których przed wojną mieszkali literaci i artyści. W willi „Boryna” gościł Władysław Reymont. Ulica przechodzi obok nowych stylowych domów wczasowych i jako ścieżka zagłębia się w Las Białego.

Dróżka wprowadza w skalisty jar, który u stóp tzw. Kazalnicy ścieśnia się w wąwóz zwany Kotły – kiedyś to było jedyne dogodne przejście. Ok. 1905 r. zbudowano drogę nad potokiem. Potok rwie wymytym w wapieniach łożyskiem tworząc ciąg kaskad, wodospadów.

Z lewej przy drodze otwór sztolni. W 25 minut licząc od wylotu, dochodzimy nad pochyły wodospad, gdzie u stóp turniczki dolina się rozwidla. My dalej zmierzamy w kierunku południowo – wschodnim.

Maszerujemy około pół kilometra gdzie powyżej rozwidlenia potok tworzy kolejny wodospad, a dróżka skręca pod nim ostro w prawo i pnie się zygzakiem przez las na siodełko w grzędzie opadającej spod Zameczków.

Na południu od siodełka grzęda wznosi się dolomitowym wyskokiem Igły. Po drodze napotykamy na kolejne rozwidlenie – Sucha Dolina, po 7 minutach spaceru dochodzimy do ścieżki nad Reglami.